CARA MO ANAM

Waarom de naam Cara mo Anam?

Deze naam is ontleend aan het gaelic en betekent 'vriend van mijn ziel'. 'n Saarlooswolfhond is voor ons de vriend van je ziel. Want, je kunt je gevoel wel achter de buitenkant verstoppen, maar een Saarloos kijkt er doorheen en ziet toch de binnenkant. Lees verhalen over de oude Keltische of Ierse cultuur en je vindt dit thema terug: het gevoel is belangrijk, niet de uiterlijkheden. Daarom is het ook de bedoeling om alle honden die we in de toekomst nog gaan fokken Keltische namen te geven.

Wie ben ik?

Mijn naam is Petra van de Schoot. Maar eerst even over Kaila waarmee de kennel begonnen is. Haar volledige naam is De Kaila De Louba-Tar, ze is geboren op 22 juni 2003. Kaila is gefokt door Corrie Keizer, van kennel De Louba-Tar. Dertig jaar ervaring, gevoel voor Saarlozen, kundig, kortom Corrie kent de Saarloos van binnen en buiten! Toen ik daar voor de eerste keer naar het nest ging kijken kwam Kaila al naar mij toe, nog maar drie weken oud. Het nest telde negen pups, toen die zeven weken oud waren ging ik er een uitzoeken. Alle teefjes waren bij elkaar gezet, ik ging het hok in, en weer kwam Kaila als enige naar mij toe. Dus, de keus was snel gemaakt.

Op 28 maart 2007 werd mijn tweede nest geboren. Een daarvan, Arawn (we noemen haar Wolf), blijft bij ons. Slechts drie weken oud bleek Wolf al zeer terughoudend, deze eigenschap deed mij besluiten om haar te houden.

Uit dezelfde nest is er ook nog Adsullata (roepnaam Alpha), die bij de mede-eigenaar woont, familie Van den Boom hier in Oirschot. En dus ook tot onze kennel behoort.

Mijn vierde hond is een reu, Sun Gifu Camac Tire. Zijn roepnaam is Mac. Hij is geboren op 23 januari 2008.

Kaila, Wolf en Mac hebben hier de ruimte. Overdag in de tuin en/of in huis. 's Nachts hebben ze een ruime ren van zo'n 800 vierkante meter ter beschikking, met een hol onder de bomen.

De wolfhonden zijn belangrijk voor mij. Maar hier op het erf treft u nog meer dieren: ik heb ook nog een terrarium met baardagamen. En ja, natuurlijk Geert en mijn kinderen Toine en Moniek.

Hebt u nog vragen, opmerkingen, of wilt u gewoon wat meer weten over de Saarloos? U kunt altijd bellen, of wat handiger is, mailen.

De Saarloos is een kruising van de Europese wolf met de Duitse herder en sinds 1975 een erkend ras. De wolf is zeer herkenbaar in het uiterlijk. Denk aan het hoofd en de ogen, en het typische gangwerk van deze hoogbenige hond. De schofthoogte van een teef is zo'n 65 cm, de reu komt op 70 cm. Het verschil tussen de zomer- en wintervacht is ook sterk. De kleur is over het algemeen wolfsgrauw, om en nabij een op zes is bosbruin; daarnaast zijn er enkele witte exemplaren.

Maar wat vooral telt is het karakter. Ook hier vind je de wolf terug. 'n Saarloos is niet slaafs maar gehoorzaamt uit vrije wil. De baas en zijn of haar gezin vormen de roedel, naar hen toe is de Saarloos zeer aanhankelijk (deze eigenschap maakt van hem dus een goede familiehond). Daarentegen is hij tegenover vreemden (soms zeer) gereserveerd. Spontaan op vreemden afgaan zal niet snel gebeuren, het vertonen van vluchtgedrag zal eerder regel dan uitzondering zijn.

Een Saarloos voed je met je gevoel op. Iedere hond heeft zijn eigen karakter, je herkent leiders, volgers en eenlingen. Naar mijn idee moet je een Saarloos zijn of haar gang laten gaan. Hoe meer je commandeert, hoe gefrusteerder je hond wordt, en onzekerder. 't Is dus absoluut geen politiehond, jonge honden laat je beter ook niet alleen achter in huis. Tenzij je toch aan een nieuwe bank toe bent.........

Soms vragen mensen aan mij 'hoeveel procent wolf zit er een Saarloos?'. Mijn antwoord is dan: 'dat is per hond verschillend, bij de ene vind je meer wolvenkarakter terug dan bij de andere'. Dit is niet in percentages te berekenen. De eigenschap terughoudendheid verschilt al erg bij honden uit hetzelfde nest.

Hoe wil ik honden fokken?

De pups blijven hier in huis, en worden zo tussen ons, en met, en door onze kinderen grootgebracht. De eerste paar nachten na de geboorte blijf ik bij mijn honden slapen; na een dag of drie is de moeder gewoon aan haar nieuwe situatie. Door ze in huis op te voeden worden ze beter gesocialiseerd en raken ze beter gewend aan mensen. Belangrijk, lijkt mij, voor een gereserveerde hond als de Saarloos. Maar ook de moeder blijft bij haar pups, zodoende worden de pups ook als hond opgevoed. Belangrijk, omdat hier gevormd wordt hoe de pup in zijn latere leven met andere honden zal omgaan. Na 'n week of zes kunnen ze mee de poort uit, naar kennissen of met de kinderen mee naar school. Vanaf zeven weken kunnen de jonge honden dan verhuizen naar een volgende eigenaar. Dit is een goede leeftijd om zonder problemen op te groeien temidden van hun 'nieuwe familie'.

Hoe dan ook, een Saarloos blijft toch een speciale hond, waar niet iedereen goed mee om kan gaan. Ik wil er zeker van zijn dat 'mijn' honden op een goede plaats terecht komen. Voordat ze naar hun nieuwe eigenaar gaan, wil ik door middel van een goed gesprek te weten komen hoe die over de Saarloos denkt, hoe die de hond gaat opvoeden, etc. Dit is voornamelijk een zaak van gevoel. Als ik afscheid neem van mijn pups, wil ik het gevoel hebben dat ze een gelukkige toekomst tegemoet gaan.